Մի ազատամարտիկ ընկեր ունեի` Աստված հոգին լուսավորի: Գարունը շատ էր սիրում, գարնանն էլ հերոսի մահով ընկավ: Կյանքում մի անգամ էր սիրահարվել:

Այսօր Մոսկվա կինոթատրոնում կազմակերպված էր մեծ Հայ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանի մասին պատմող վավերագրակամ ֆիլմի ցուցադրություն:

Մի քանի օր առաջ ամերիկյան հեռուստաալիքներից մեկով ԱՄՆ-ի նախկին նախագահ Ջիմի Քարտերը պատմում էր իր ֆոնդի իրականացրած միջազգային խաղաղարար ու հումանիտար ծրագրերի մասին:

Նրա «Հարյուր տարվա մենությունը» իմ սերնդի միլիոնավոր մարդկանց սրտերում է: Միգուցե այդ մեկ գիրքը և նրա մյուս գործերը մեզ բոլորիս ավելի շատ են կրթել, քան մեր ծնողները՝ արթնացնելով խիղճը, մարդկային հոգու անկյուններում խոր քուն մտած և մեծ մասի կողմից չօգտագործվող ամենաանսպասելի զգացումների փունջը ու մտածել տալով բոլորիս տիեզերական կապվածության մասին:

Վերջերս մի ընդդիմադիր հայհոյեց մի իշխանավորի, մյուսն էլ էնպիսի բաներ ասաց իշխանությունների մասին, որ համարյա հայհոյանք էր: Ու մի խանդավառություն տիրեց ազգին, մի խանդավառությո՜ւն, ասես հողերը հետ էինք բերել:

Փաստորեն ժողովրդավարությունն ու Սահմանադրությունը անհամատեղելի բաներ են: 3-րդ հանրապետության իշխանավորները ՀՀ ժողովրդավարական սահմանադրությունն այնքան են խախտել ու հարմարացրել իրենց շահերին, որ էլ սաղ տեղ չի մնացել:

Այնքան լավ եմ հիշում 1993-ի հուլիսյան այդ օրը, երբ ինձ հարազատ մարդն ափսոսանքով հառաչեց. «Համոն էլ գնաց... Նա մեր վերջին բանաստեղծն էր: Էլ բանաստեղծ չունենք»:

Սերժ Սարգսյանը բավականին հետաքրքիր հայտարարություն է արել, նշելով, որ անկեղծորեն ներկայացրել է նոր վարչապետին բոլոր այն թերահավատությունները, որոնք կան անգամ սեփական թիմակիցների մոտ՝ կապված ներթիմային միասնականության, այլ քաղաքական ուժերի հետ հարաբերությունների կամ հասարակական տարբեր շերտերի կողմից հնարավոր ընկալումների հետ:

Զավեշտ է իսկապես։ Երկրի նախագահից հետո երկրորդ դեմքը համարվում է ԱԺ նախագահը։ Վարչապետը երրորդ դեմքն է։

Ֆինլանդացին պայուսակում սովորաբար մթերքի դատարկ տոպրակ է պահում, որպեսզի գործից հետո գնում կատարելիս ավելորդ ծախս չանի, քանզի խանութներում այն անվճար չէ, ընդ որում, վաճառքում ցելոֆանի կողքին առկա են թղթյան և կտորից կարածը: Հարկադրված` գնելիս էլ շատերն օգտվում են վերջին երկու տեսակից: Տարօրինակ է, չէ՞. մեզնից բազմապատիկ շատ աշխատավարձ են ստանում, բայց ափսոսում են մի քանի ցենտ ավել ծախսել, խանութատերերն էլ մարքետինգից բացարձակ գաղափար չունեն, չեն վախենում, որ գնորդ կկորցնեն: